....η αλήθεια είναι.......τα ψέματα....

Σχεδόν πάντα όταν διαβάζω βιβλία λογοτεχνίας που μου τραβάνε το ενδιαφέρον, αναρωτιέμαι ποιό μπορεί να ήταν το ερέθισμα του συγγραφέα...η έμπνευση ή όπως αλλιώς θέλει να το πει ο καθένας μας, για το ξεκίνημα αυτού του βιβλίου. Τι μπορεί να τον επηρρέασε για να αλλάξει ύφος γραφής 2 κεφάλαια παρακάτω....και γενικότερα προσπαθώ να "νιώσω" όσο μπορώ τους χαρακτήρες και τον δημιουργό τους.

Περίεργο "παιχνίδι" του μυαλού μου, που άλλοτε με χαλαρώνει και με ταξιδεύει....άλλωτε πάλι με προβληματίζει πολύ. Η ουσία είναι όμως ότι σχεδόν πάντα μπορώ μόνο να υποθέσω. Δεν με στεναχωρεί αυτό ιδιαίτερα γιατί είναι μέρος της ζωής πιστεύω. Ακόμα και όταν μιλάω με ένα φίλο που τον ξέρω καλά, μπορεί να "είμαι σίγουρος" ότι τον νιώθω και να έχω πέσει έξω για 1002 λόγους........όπως και το αντίθετο φυσικά......μου έχει τύχει να ανοίξω μια πολύ όμορφη και ειλικρινή συζήτηση με έναν άνθρωπο που τον ξέρω 2 μέρες και ενώ θεωρώ ότι κάπου είναι ανούσιο να "πιάσω" μερικά θέματα μαζί του......να τον έχω ¨νιώσει" και να με έχει "νιώσει" με ένα εκπληκτικό τρόπο.

Ίσως όμως αυτή είναι και η όλη μαγεία......να μην είσαι σίγουρος για κάποια πράγματα.....να ελπίζεις ότι μπορεί να γίνουν.....να προσπαθείς για να γίνουν και να νιώθεις σα "σφουγγάρι συναισθημάτων" κατά τη διάρκεια όλων των εμπειριών σου......

Χθες λοιπόν, ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο που έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η συγγραφέας του αποκαλύπτει τα ερεθίσματα των ιστοριών του βιβλίου της. Το μισό βιβλίο έχει αυτοτελείς ιστορίες και το άλλο μισό είναι γεμάτο με τις αληθινές αντίστοιχες ιστορίες, που ήταν το ερέθισμα.

Αναρωτήθηκα στην αρχή ποια ιστορία να διαβάσω πρώτη. Την αληθινή?......και μετά να δω πως την έπλασε η συγγραφέας ή το αντίστροφο?.....σύντομα επέλεξα το αντίστροφο. Βέβαια το μυαλό μου, μου έπαιζε ένα ανελέητο παιχνίδι πλέον γιατί ξέρωντας ότι σε 2 ώρες θα είχα μάθει και την "αλήθεια" αλλά και το "ψέμα", προσπαθούσα να μαντέψω όχι απλά το ερέθισμα για κάθε σελίδα......αλλά το ερέθισμα για κάθε πρόταση και λέξη......στοιχιμάτιζα με τον εαυτό μου κατά κάποιο τρόπο.......

Τελειώνοντας το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο είχα ταξιδέψει ήδη στο Άμστερνταμ και είχα ζήσει εν μέρη τα "σημεία και τέρατα" του μυθιστορήματος.......ένιωθα σαν να είχα φάει από εκείνο το κομμάτι "κέικ" που με έστειλε στο νοσοκομείο σαν άβγαλτο.......σαν να είχα παντρευτεί με κουμπάρα μια πόρνη από τις πασίγνωστες βιτρίνες.......και σα να είχα ξυπνήσει σε εκείνο το δωμάτιο της ακολασίας μη ξέρωντας ποιος είναι ποιος, δίπλα μου......

Γυρνάω από την άλλη μεριά του βιβλίου με πολύ αγωνία για να διαβάσω την αντίστοιχη αληθινή ιστορία, η οποία ήταν το ερέθισμα της Λένας Διβάνη για ότι με ταξίδεψε πριν........έπαθα πλάκα........διαβάζω τη πρώτη πρόταση και έλεγε: H "Μελίνα" υπάρχει!......

.....άρα ο πυρήνας της όλης ιστορίας ήταν αληθινός......δεν το φαντάστηκε σε κάποια στιγμή έμπνευσης στη Μονεμβασιά ή σε κάποιο άλλο παραμυθένιο μέρος, δεν τον φαντάστηκε κάνοντας το πρωινό τσιγάρο.....γνώριζε τον "δράστη του όλου εγλήματος".....!!!!!!!

Σκέφτηκα ότι τελικά επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, ότι κάποια παράδοξα η ακόμα και απίστευτα, για τον δικό μας μικρόκοσμο, πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν και σε μας αν το επιδιώξουμε, αν πραγματικά το επιδιώκαμε και αν πραγματικά θέλαμε να ρισκάρουμε ίσως..........Ο διπλανός μας........αυτός ο άγνωστος που πίνει το καφέ του στο διπλανό τραπεζάκι, αυτός με τη περίεργη φάτσα που είναι δίπλα μου στη συναυλία ή με σκουντάει στο δρόμο, αυτός που κάθησα τυχαία δίπλα του στο αεροπλάνο....η ταμίας του super market.......ίσως όλοι αυτοί να έχουν "όλα αυτά τα απίθανα" για μένα και για σένα.....σαν καθημερινότητα.....μοναδικό τρόπο ζωής και λειτουργείας τους σαν άνθρωποι!!!!!

Τελικά αναρωτιέμαι..........τι είναι "άπιαστο σαν ψέμα"??.......τι είναι αλήθεια.....ή μάλλον διορθώνω....... "αλήθεια μου"....."αλήθεια σου"....."αλήθεια της"....."αλήθεια τους".....

.......κάποτε φιλοσοφόντας τη ζωή μου και πέρνωντας αποφάσεις που με έκαναν να αλλάξω τη "προδιεγραμμένη" μοίρα μου στα 25 μου.....είχα σκεφτεί ότι......"μεγάλε μόνο αν ξεπεράσεις τον εαυτό σου θα τον βρεις".......διαβάζοντας αυτό το βιβλίο χθες και την αληθινή ιστορία του....κατά κάποιο τρόπο ένιωσα ότι υπάρχουμε πολλοί εκεί έξω......ίσως το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε ψάχνωντας αυτό που θέλουμε τελικά και όχι να συμβιβαζόμαστε με "ότι διαθέσιμο" μας δίνει ο μικρόκοσμος που έτυχε να ζούμε τη κάθε χρονική περίοδο της ζωής μας........!

"Καλά μας ταξίδια...........!!! "

.....πολύ μπροστά........

....ένα με αλάδωτη πίτα περικαλώ.....

…..μόνο έτσι......

Είναι Κυριακή απόγευμα 19:16 απ’ότι μου λέει εδώ ο κομπιούτερας, και έχω αράξει στο γραφειάκι που δε γούσταρα όταν το αγόρασα αλλά μοιάζουμε να τα έχουμε βρει τελευταία........μάλλον έφταιγα εγώ........

Μόλις γύρισα από μια βόλτα δίπλα στο κύμα.....που ήθελα πολλές μέρες να κάνω και συνοδεύτηκε από καφεδάκι και ανάγνωση του Δίφωνου στο Μάτι......
Ξεχωριστό απόγευμα σήμερα όπως και χθες το βράδυ…….
Έχω καιρό να νιώσω τόσο όμορφα όσο ένιωσα χθες......
Είχα πει θα μείνω μέσα αυτό το ΣΚ αλλά συνηθίζω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου σ’αυτό το θέμα μου φαίνεται....δε πειράζει....με γουστάρω έτσι.....
Βγήκα με τον «φευγάτο», την «φευγάτη»(έτσι θα αναφέρομαι σ’αυτό το φιλικό ζευγάρι-έχω τους λόγους μου) και τη παρέα του Αγκάμ (Ινδός που ζει στην Ελλάδα) χθες και βρεθήκαμε σε ένα μπαράκι πίσω από τη Σταδίου(stop! θα καούν οι μελιτζάνες!!!!)........ουφ....οκ τις πρόλαβα....τι έλεγα?...α.... βρεθήκαμε σε εκείνο το μπαράκι με την περίεργη μουσική και υπήρχε πολύ κέφι.

Πίναμε κιόλας πολύ....κατέβαινε το ριμάδι χθες.....κατέβαινε πολύ εύκολα....μέχρι που μια στιγμή λέω στην «φευγάτη»..... «πάω να πάρω λίγο αέρα έξω γιατί νομίζω ότι είμαστε στο ηφαίστειο στη Νίσυρο πάλι» και σκέφτηκα ότι πριν αρχίσω τις ‘ζεϊμπεκιές’ με τη progressive μουσική που έπαιζε εκεί μέσα, καλύτερα να πιω 2 ποτηράκια νερό και να πάρω λίγο αέρα......βγαίνοντας από το bar βλέπω και τον Φιλλιπίδη με τον Χαϊκάλη που είχαν τελειώσει τη παράσταση στο θέατρο απέναντι και έσκασα στα γέλια καθώς μου ήρθαν στο μυαλό κανά δυο σκηνές από ένα σίριαλ της TV…….που του τσίμπαγε τα μάγουλα του Χαϊκάλη ο Φιλλιπίδης και του έλεγε "μαγουλίθρες μου"......όντως παιδιά....τα μάγουλα πεταγόντουσαν πολύ έξω από το κράνος του...........:-)))))

Άραξα σε ένα τραπεζάκι έξω απ΄τη πόρτα του μπαρ και άναψα ένα τσιγάρο μιλώντας με τον εαυτό μου........ «αφού έχεις καιρό να πιείς ρε μαλάκα......τι κατέβασες τρία Β52 μέσα σε μισή ώρα?....και που το θυμήθηκες το Β52 βρε βλήμα.....όταν ήσουν στο λύκειο το έπινες».....κάπου εκεί λοιπόν που τά’λεγα με τη πάρτι μου σηκώνομαι να περπατήσω για να ξενερώσω και να μη με πάρει από κάτω το ποτό.....ήταν και νωρίς ακόμα.....όπως σηκώνομαι βλέπω ένα ζευγάρι που ετοιμαζόταν να μπει στο bar και με ρωτάει ο άντρας ενώ κοντοστέκονται...... «να μπούμε?» .....κόλωσα λίγο....δε κατάλαβα αλλά του απαντώ... «ξέρω γω....άμα γουστάρετε, μπείτε»....και τότε μιλάει και η κοπελιά....και τι μου λέει??.... «άάάάάά....δεν είσαι ο πορτιέρης?».....
....... «ρε κοίτα να δεις που δεν είμαι μόνο εγώ πιωμένος αυτή τη νύχτα» σκέφτηκα και γέλασα......και έχοντας, να πω την αλήθεια, ένα ερωτηματικό πάνω απ’το κεφάλι μου για το αν μοιάζω για πορτιέρης, ξεκίνησα να περπατάω προς τα κάτω......και περνάω έξω από ένα μπαράκι που έπαιζε μια καταπληκτική funky και blouz μουσική!!!(stop! γύρισμα στις μελιτζάνες....οι πρώτες γίναν γαμάτες ε?...)
....λοιπόν ακούω μουσικούλα έξω από το μαγαζί, τελειώνω και το τσιγάρο και πάω να διαδώσω τα νέα......δε χρειάστηκε πολύ προσπάθεια....ήταν όλοι σε φάση να πάμε σε κάτι πιο μελωδικό και χορευτικό.....και πήγαμε στο άλλο μπαράκι που ήταν η αρχή του γλεντιού και του άφθονου γέλιου!

....το θέμα έχει ως εξής...... το φιλικό μου ζευγάρι παντρεύεται το Γενάρη αλλά ζουν μαζί εδώ και 5 χρόνια και είναι πολύ διαφορετικοί και «φεύγα»άνθρωποι σε σχέση με το μέσο όρο, οπότε έχουν να αντιμετωπίσουν όλες τις οικογενειακές ανησυχίες των γονιών, για μία «καθώς πρέπει» προετοιμασία του γάμου........μετά από μερικά μοχίτο που ήπιαμε, μια αρχική ψιλοτσαντίλα για το θέμα του ότι «εμείς παντρευόμαστε αλλά πρέπει να ικανοποιήσουμε τα βίτσια των άλλων τελικά» είχε γίνει τρελό γέλιο......μου περιέγραφε η «φευγάτη» τη στιγμή που είπε στη μάνα της(μετά από επίμονη ανάκριση) ότι η βέρα δε θα είναι χρυσή αλλά από τιτάνιο.......γελάω ακόμα μ’αυτά που άκουσα........και συνεχίζει λέγοντάς μου......«και που να δεις τι θα πάθει η μάνα μου όταν με δει στην εκκλησία με ένα φόρεμα που ράβω για πάρτι μου και όχι με νυφικό»!!!!.......θα πέσει πολύ γέλιο μιλάμε ....ίσως και λιποθυμίες όμως.....!!!....σε μια στιγμή τους ρωτάω που είναι εκκλησία και πως θα πάνε εκεί.......και μου απαντούν τελείως αυθόρμητα και οι δύο «μαζί θα πάμε....με τα πόδια ρε....δίπλα είναι» και σκάμε πάλι στα γέλια σκεφτόμενοι ότι όλοι θα περιμένουν το γνωστό καραγκιοζιλίκι με κόρνες και περιφορά της νύφης σαν επιτάφιο, γύρω-γύρω από την εκκλησία.....
....συνεχίζουμε να γελάμε με διάφορα που θα τα κρατήσω για πάρτι μου, πίνοντας πολλά μοχίτο και έχουμε επέλθει πλέον σε μια κατάσταση που πονάν τα χείλη μου απ’το γέλιο.....!!!
Σε μια στιγμή σοβαρεύει ο «φευγάτος»...(και εμείς έτσι που τον είδαμε....ψιλοτρομάξαμε κιόλας) και λέει στη «φευγάτη».... «πάμε στην εκκλησία με το ΚΤΜ το 950»???

...εδώ να σας δώσω λίγο info ‘εκ των έσω’.....ο φίλος μου θεωρεί πεταμένα λεφτά την αγορά αυτοκινήτου......έχει 4 μοτοσυκλέτες νομίζω και προσπαθεί να βρει τρόπο να πηγαίνει για motocross με τον νεογέννητο παιδί του(όταν με το καλό έρθει βέβαια)...η «φευγάτη» τον γουστάρει όπως είναι αλλά που και που γκρινιάζει για το κρύο που τρώνε πάνω στη μηχανή.....και το απόλυτο κόλλημα του με τις μηχανές κάποιες φορές!!!

....οπότε μετά από την ερώτηση.....προσπαθώ να βρω τι να πω για να πάει στη πλάκα το θέμα σε περίπτωση που στραβώσει η «φευγάτη» με τόσο που έχουμε πιει......αλλά.....εκείνη......κατεβάζοντας ΜΟΝΟΡΟΥΦΙ το μισό ποτό που είχε το ποτήρι της......σκάει στα γέλια....και του λέει.... «δε με νοιάζει ρε φίλε......όπως γουστάρεις πάρε με»....και του σκάει ένα απίστευτο φιλί....που βάλανε τα γέλια μέχρι και οι barmen του μαγαζιού........ :-))))))))))))

Λοιπόν εδώ θα σταματήσω και θα αφιερώσω στα παιδιά ένα αγαπημένο μου τραγούδι που ακούω τώρα από τη Λίνα Νικολακοπούλου.......

Ανεβάσαμε τη τέντα στο μπαλκόνι,
Ανεβάσαμε και λίγο τα ρολλά,
Κι ένας ήλιος στο δικό σου παντελόνι,
Κάτι μού’κανε και γέλασα τρελλά....
Και τραλαλά.....και τραλαλά....

Δε με νοιάζει που τραβάμε και πως ζούμε,
Δε με νοιάζει που δε κάναμε λεφτά,
Την αγάπη μια ζωή θ’απομιζούμε,
Και στους δρόμους θα φιλιόμαστε κλεφτά.
Ανεβάσαμε τη τέντα στο μπαλκόνι,
Κι όλα μάγκα μου ωραία και καλά.


Ανεβάσαμε στ’αμάξι τη κεραία,
Ανεβάσαμε και τ’άστρα στο καπώ,
Κι όπως ψάχναμε τα λόγια τα μοιραία,
Κάτι μ’έπιασε και σού’πα σ’αγαπώ,
Και πω-πω-πω.....και πω-πω-πω.

Δε με νοιάζει που τραβάμε και πως ζούμε,
Δε με νοιάζει που δε κάναμε λεφτά,
Την αγάπη μια ζωή θ’απομιζούμε,
Και στους δρόμους θα φιλιόμαστε κλεφτά.
Ανεβάσαμε στ’αμάξι τη κεραία,
Κι όλα μάγκα μου ωραία και καλά.

.....τι άλλο να πω εγώ......απλά έναν ακόμα στοίχο της Λίνας να γράψω....

....όσο καιν ακόμα τα καντήλια μας,
Λάβα το φιλί θα καίει τα χείλια μας,
Σώματα θ’ανάβουμε στα στρώματα,
Και στα πατώματα όλοι αραχτοί....
....όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας,
Και όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μας,
έρωτα ζωής εμείς θα ζήσουμε,
κι όταν θα σβήσουμε....



......μόνο έτσι αξίζει.....μόνο έτσι.....!
;-))))))))

Κι Γκεντένγκ Παμούνγκας!!!!!

Από τη Ναυτεμπορική.

Ενας διάσημος μάγος στην Ινδονησία αποφάσισε να κάνει μάγια και να καταραστεί τον αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους ενόψει της επίσκεψής του την προσεχή Δευτέρα στην πόλη Μπογκόρ, κοντά στην πρωτεύουσα Τζακάρτα.

Ο Κι Γκεντένγκ Παμούνγκας, ειδικός στη μαύρη μαγεία,θυσίασε λοιπόν σήμερα ένα κοράκι,ένα ερπετό και μία κατσίκα και το αίμα τους το ανακάτεψε με μπρόκολα και ζάχαρη. Στη συνέχεια κάλυψε το πρόσωπό του με το υγρό και προσευχήθηκε "στο Σατανά να προκαλέσει καταστροφές κατά την επίσκεψη Μπους"."Τα μάγια μου θα κάνουν τον Μπους να πρηστεί σαν μπρόκολο.Ο Μπους θα αρρωστήσει κατά την επίσκεψή του" είπε ο Παμούνγκας στο Γαλλικό Πρακτορείο."

Οι άνθρωποί του θα παρανοήσουν θα σκεφτούν ότι ο πρόεδρός τους δέχεται επίθεση.Θα ακολουθήσουν σφοδρές βροχοπτώσεις και αστραπές".Ο ινδονήσιος μάγος δήλωσε μάλιστα ότι κατέφυγε στην αϊτινή τελετουργία των βουντού ενάντια στον Μπους "γιατί είναι δυτικός και η ινδονησιακή μαύρη μαγεία δεν πιάνει στους ξένους". Σε ερώτηση του Γαλλικού Πρακτορείου αν τα μάγια του θα πιάσουν στον Μπους,ο Παμούνγκας απάντησε :"Εχω ήδη κάνει τέτοια μάγια σε λευκούς στην Ινδονησία και όλοι τους έχασαν τη ζωή τους". Ο αμερικανός πρόεδρος θα επισκεφτεί την Ινδονησία τη Δευτέρα μετά τη σύνοδο του Apec στο Βιετνάμ. Χωρίς να περάσει από την Τζακάρτα,ο αμερικανός πρόεδρος θα παραμείνει πέντε ώρες στο Μπογκόρ,όπου θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της χώρας,Σουσίλο Μπαμπανγκ Γιαντχογιόνο.

....διαφήμηση........

.....Θαλασσινός.....

Ο Παντελής ήταν για άλλη μια φορά καταπληκτικός!
Χθες ήταν η 4η βραδυά του στον Ιανό και άξιζε το ξενύχτι 1000%!
Κατ'αρχήν αυτός ο Χιώτης με την ταξιδιάρα φωνή, γελάει.......το έχει μέσα του το γέλιο και όταν γελάει....λάμπει ολόκληρος ρε παιδί μου....
.......και λατρεύω τους ανθρώπους που γελούν έτσι.

Ξεκίνησε το πρώτο μέρος παρουσιάζοντας το νέο του δίσκο..."το καλαντάρι"....το οποίο είναι ένα μουσικό ταξίδι στους μήνες του χρόνου ντυμένο με τη μουσική του Παντελή και τους στοίχους του Ηλία Κατσούλη.
Ήταν απίστευτο......μέσα σε 1 ώρα περίπου είχα "ταξιδέψει" όλη την Ελλάδα......βρέθηκα ξαφνικά πάνω στον τρούλο της εκκλησιάς στο κάστρο της Αστυπάλαιας.....στον Πολυβώτη της Νισύρου.......στο σούνιο......στο ολόγιομο φεγγάρι απ'τη Μονεμβασιά μέχρι τα Χουλάκια της Μυκόνου.....και το ηλιοβασίλεμα στη ψιλή άμμο της Πάτμου.......
Τα τραγούδια του μυρίζουν θάλασσα και Ελλάδα αυτού του ανθρώπου.....!!!!

....."Παραμονή Πρωτοχρονιάς θα σε φιλήσω και μια ευχή πάνω στα χείλη σου θ’αφήσω"......από τον Δεκέμβρη....

Στο 2ο μέρος είπε παλιά του τραγούδια που δε ξέρω ποιο να πρωτοθυμηθώ.......
Έφυγα πολύ "γεμάτος" από τον Ιανό χθες και δε θα γράψω άλλα γιατί νιώθω ότι δεν μπορώ να εκφραστώ καλά σήμερα......

Παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό;
Κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε "ριζικό"

Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που ‘χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά

Σκορπάμε τη ζωή ερωτευμένοι
το «σ’ αγαπώ» το κάνουμε σκοπό
Το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
και τ’ όνειρό τους τραύμα είναι νωπό

Παντελή νά'σαι καλά να γράφεις έτσι........το χρειαζόμαστε!!!

....αχχχχ.......

Λοιπόν κάτι παίζει με το Χαλάνδρι αλλά εγώ είμαι στην απ'έξω.......
Κάθε πρωί που φτάνω στη περιοχή, προσπαθώ να μη τρακάρω λόγω αφηρημάδας!!

Μα που πάνε όλες αυτές οι ωραίες κοπέλες ρε παιδί μου.......που δουλεύουν?.....μάλλον στη Vodafone δίπλα.......εγώ με τη καταραμένη ειδικότητα....πάλι σε εταιρία "αρχιδόκαμπο" έχω πέσει........ρόμπα έγινα σήμερα φτάνοντας στη δουλειά........χάζεψα μιλάμε....αφού έβαλε τα γέλια η κοπέλα.....και πως να μη βάλει τα γέλια δηλαδή αφού μάλλον τη κοίταζα σα χάνος, από πίσω κόρναραν και εγώ στη κοσμάρα μου.........είχα ξεχάσει να βάλω 1η......δε ξέρω τι σκεφτόμουν ....το "get out of my dreams...get into my car"........μήπως?.........

Μετάνοιωσα που δε μπορώ να κατεβάσω και το παράθυρο να μιλήσω......ποτέ δε τό'χω κάνει αυτό.....από τρακάρισμα "γνώρισα" μια φορά μια κοπέλα.....αλλά αυτό το καμάκι στο δρόμο μου φαίνεται πολύ γελοίο.......θα μου πεις τώρα?......το να σου κορνάρουν από πίσω και εσύ να έχεις χαζέψει δεν είναι γελοίο?.....μάλλον είναι.....!!!
......μου χαμογέλασε και είπε καλημέρα γελώντας.......και εγώ απλά έσκασα στα γέλια μόλις συνηδητοποίησα την όλη φάση......!!!!
....καλά το είπε ο AL......"the day we stop looking is the day we die.........!!!"

.....kick the darkness'til it bleeds daylight.....

Λοιπόν γράφωντας post....συνέρχεται κανείς....!!!!
Χθές πέρασα ένα πολύ ωραίο απογευματοσουρουπόβραδο......!!!
Μόνο που έγινα γκοοοοολλλ!!!!
Ξύπνησα απόγευμα.....κατά τις 4 αν θυμάμαι καλά και βρέθηκα λίγο αργότερα στο σπίτι ενός φίλου. Ήταν μία φοιτητικού κλίματος συμμάζωξη κατά κάποιο τρόπο με ότι περιήχαν αυτές πριν αρκετά χρόνια! Περάσαμε τέλεια.....O Σ είχε βάλει μουσικούλα στον Red......πίναμε...και κονιάκ Μεταxα 7*.....φιλοσοφήσαμε επί πολλών θεμάτων και γενικώς θα περιγραφόταν η βραδυά με το παρακάτω τραγούδι. Φεύγοντας....τρώω ένα κόλημα εγώ να πάω στο σινεμά και να δω "τα παιδιά των ανθρώπων"!!!
.....και εκεί που λες "γουστάρω να πάω μόνος μου" και η "κατάστασις" σου δεν επιτρέπει να συναντήσεις φίλους και γνωστούς στο δρόμο γιατί το μόνο που είσαι ικανός να κάνεις είναι να οδηγείς αργά και να περπατάς αργά επίσης, με αξιοπρέπεια μεν η οποία χάνεται δε, όταν θα ανοίξεις το στόμα να μιλήσεις γιατί θα σκάσεις στα γέλια ότι και να σου πουν και θα είσαι πολύ αδικαιολόγητα χύμα......τότε είναι που τους πετυχαίνεις όλους!!!!!
Φτάνω στο Μall, έχω τσεκάρει από πριν τις ώρες τις ταινίας....παώ να βγάλω εισητήριο και πετυχαίνω........έναν πολύ καλό φίλο(δε με πείραζε-έσκασε στα γέλια ο πούστης)......με τη κοπελιά του που δεν ξέρω καλά(αυτό με πείραζε).......2 συναδέλφους(φτουουουουουου!!!!)......και μία πρώην(απλά ξενέρωμα!)......!!!!.....σκέφτηκα ότι αν κάτσω να περιμένω έξω απ'τα εκδοτήρια 45 λεπτά να αρχίσει η ταινία......μπορεί να συναντήσω......όλο μου το σόι!!!!
Έτσι εκμεταλεύτηκα τα 45 min για να φάω μια γαμάτη σαλάτα στα Ruby Tuesday....που δε θυμάμαι πως τη λένε.....Havanah...κάτι....νομίζω!....και είδα τη ταινία......δεν ενθουσιάστηκα ρε γαμώτο.....αν και τον γουστάρω πολύ αυτόν τον ηθοποιό.....δεν τρελάθηκα με τη ταινία.
Ωραίο το concept του τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς παιδιά αλλά δε με άγγιξε πολύ ο τρόπος που το έδινε η ταινία.....τέλος πάντων.....ήταν μια πολύ ωραία βραδυά χθες......και αντιπροχθές ομολογώ!....Πάρτε και τη ροκιά.......

Don't believe the devil
I don't believe his book
But the truth is not the same
Without the lies he made up

Don't believe in excess
Success is to give
Don't believe in riches
But you should see where I live
I...I believe in love?

Don't believe in forced entry
Don't believe in rape
But every time she passes by
Wild thoughts escape

I don't believe in death row
Skid row or the gangs
Don't believe in the Uzi
It just went off in my handI...
I believe in love?

Don't believe in cocaine
Got a speed-ball in my head
I could cut and crack you open
Do you hear what I said

Don't believe them when they tell me
There ain't no cure
The rich stay healthy
The sick stay poor
I...I believe in love?

Don't believe in Goldman
His type like a curse
Instant karma's going to get him
If I don't get him first

Don't believe in rock 'n' roll
Can really change the world
As it spins in revolution
It spirals and turns
I...I believe in love?

Don't believe in the 60's
The golden age of pop
You glorify the past
When the future dries up

Heard a singer on the radio
late last night
He says he's gonna kick the darkness'til it bleeds daylight
I...I believe in love?

I feel like I'm falling
Like I'm spinning on a wheel
It always stops beside of me
With a presence I can feel
I...I believe in love?

U2 - God Part II

.......χάλια.....

...σέρνομαι....δε μπορώ.....ζορίζομαι λέμε!!!
......έρχομαι και στη δουλειά και .....καταλαβαίνω ότι φαίνεται το ότι σέρνομαι!
.....ανοίγει η πόρτα του ασανσέρ και βγαίνοντας λέω μια καλημέρα......και σκάνε στα γέλια οι 2 κοπέλες που αποτελούν τη γραμματεία του ορόφου........γιατί αναρωτιέμαι???....συνηδητοποιώ ότι η καλημέρα κατ'αρχάς δεν έπρεπε να έχει ειπωθεί με τη φωνή που έχω......και αντί κανά μπουφάν της προκοπής, φοράω ένα .......κάτι σαν.......φούτερ ζακέτα.....που φέρνει πολύ σε HIP-HOP κατάσταση......και φυσικά δεν έχω βγάλει ακόμα τα γυαλιά ηλίου.....κάθομαι στο γραφείο και σκέφτομαι.......μ'αυτό ήρθα στη δουλειά ρε πούστη........καταστράφηκα χθες.......ακόμα δεν έχω συνέλθει......και βγάλε τα γυαλιά ηλίθιε!!!!
.....ξέρω όλα θα πάνε στραβά σήμερα.....όλος ο πανικός σήμερα θα πέσει......όλα τα περίεργα σήμερα θα τύχουν.......έτσι γίνεται πάντα......έρχετε και στο γραφείο μου η μία γραμματέας......η οποία δεν μπορώ να της πάρω τον αέρα της ρουφιάνας(αλλά είναι καλό κορίτσι η αλήθεια είναι) ......και μου λέει: "πουλάκι μου πως είσαι έτσι?.....καλά περνάς εσύ"......"επειδή θα σε φωνάξουν σε λίγο μέσα να σου φέρω κανά καφέ"........
Της απαντώ με όση αξιοπρέπεια μου έχει μείνει σήμερα......
"το πουλάκι μου" το παραβλέπω ......για τον καφέ σε ευχαριστώ......μαύρο και δυνατό!
....ευτυχώς ξέρει να φτιάχνει καφέ!!!!.......
.....σέρνομαι.....καλημέέέέέρα σας!!!!

.....τι κοιτάει....και δε μου λέει?...εεεεε?????

Λοιπόν τη παραπάνω φωτο την έχω σαν background στην οθόνη μου!....αλλά έχω ένα μικρό πρόβλημα μαζί της....!!!! Κάθε πρωί που ανοίγω το πισί, κοιτάζομαι τι διάολο έχω....μα είναι ύφος αυτό που έχει???...προς τι τόση έκπληξη και απορία πια????....τη γουστάρω πολύ τη φωκίτσα αλλά γιατί με κοιτάει έτσι????

- μήπως ήρθα με λερωμένο πουκάμισο στο γραφείο?....φόρεσα αυτό με τις λαδιές?

- μήπως με ασιδέρωτο πουκάμισο????(αυτό το έχω κάνει λόγω μίσους μου για το σιδέρωμα.....εξού και δε θα άνοιγα ποτέ σιδερωτήριο) !!

- μήπως κοιτάζει τα email μου πριν από μένα και σκέφτεται...."πω-πω ένα αγγούρι που τον περιμένει το φουκαρά"!!!

- μήπως ξέρει για εκείνα τα πάρτυ?.....εεεεε....εντάξει....μόνος σε μια ξένη χώρα ήμουν....με παρέσυραν.......("θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει"....που λέει και ένας φίλος) :-))))))))))))))

- μήπως με κοιτάει έτσι γιατί δεν έχω κερατώσει ποτέ μου ενώ κανα δυό το άξιζαν????(αυτό παίζει πολύ να είναι!!!!)!!!!

- μήπως έχει μαγικές δυνάμεις και βλέπει το παρελθόν μου?....ε.....δεν είμαι και τόσο extreme πια φωκίτσα μου!!!....πρέπει να υπάρχει και ένα παρελθόν πια........

- ακόμα χειρότερα......μήπως βλέπει το μέλλον μου και κάνει έτσι?????????(αυτό με ανησυχεί πολύ ομολογώ)!!!!!

- μήπως ήξερε καιρό τώρα για τη μεσούλα μου που πονάει έτσι σήμερα????(και δεν είναι από υπερβολικό σεξ(δυστυχώς) βρώμικα μυαλά....σας προλαβαίνω!!!!)

Δεν ξέρω τι να πω.....έχω προβληματιστεί με πολλά θέματα και αυτή ακόμα με κοιτάζει έτσι......τι με περιμένει ρε πούστη μου και δε το ξέρω????.....άντε νά'ρθει και δε με φοβάμαι.....η αναμονή όμως μου τη δίνει στα νεύρα λίγο!!!

...."νέτα-σκέτα"....που λένε!

Καλημέρα και καλή μου αρχή στη καινούργια μου καλύβα.....

Κατ'αρχήν, αυτοί που ήθελα να μάθουν γιατί έκλεισα το προηγούμενο blog μου, ξέρουν ήδη.........αν έχω ξεχάσει κανέναν, θα το καταλάβει γιατί θα λάβει προσωπικό email. Δε θέλω να συνεχίσω αυτό το θέμα γιατί είναι πρωί και καθ'ότι και Λιονταράκι που τα παίρνω στη κράνα εύκολα με την έλλειψη φιλότιμου και την αδιακρισία, θα σηκωθώ και θα πάω να του βάλω το κεφάλι μέσα στο monitor του τριμάλακα απέναντι μου!Τέλος μ'αυτό το θέμα όμως!!!!

Λοιπόν στη φώτο δείτε από που σας γράφω και "με γράφετε".....είναι η θέα από το παράθυρο του γραφείου μου και βλέπουμε Πεντέλη....αριστερά στο βάθος ο πύργος του ΟΤΕ....

Αυτά βασικά.......α και αφού είναι καινούργια αρχή.....να ξεκαθαρίσω 2 φωνήεντα στο αυτάκι σας οκ? Εδώ μέσα αλλωνίζεται ελεύθερα, γράφετε ότι γουστάρετε ελεύθερα και για ότι θέμα θέλετε.....εννοείται ότι το ίδιο ισχύει και για μένα!!!!

ΔΕΝ γουστάρω στη καλύβα μου.....τους κομπλεξικούς που έχουν να γαμήσουν καμιά δυετία και θέλουν να βγάλουν το κόμπλεξ τους για τις γυναίκες, τις αντίστοιχες κομπλεξικές, τους μαμόθρευτους μαντράχαλους που στα 30 τους ζουν με τη μαμά τους και τους φταίει η κοινωνία, τις μυξοπαρθένες που παιδιαρίζουν και παρεξηγούντε εύκολα!!!!

Στο προηγούμενο blog ανέχτηκα μερικές τέτοιες καταστάσεις αλλά καταπιέστηκα!!! Εδώ τέρμα αυτά.....ας κάνω άλλα λάθη....όχι τα ίδια!!!

Όσοι και όσες με καταλαβαίνουν, θα φανεί.......οι υπόλοιποι και υπόλοιπες που θα "ξεστρατίσουν" θα ακούσουν πολλά "καντήλια".....και αυτό όχι γιατί είμαι μάγκας.....αλλά γιατί ο καθένας στη "καλύβα του" θέτει τους δικούς του νόμους!!!!......νομίζω? ;-)

Άντε μη τα πάρω!!!! ;-)))

Τάδε Έφη

Αλιτάμπουρας