....η αλήθεια είναι.......τα ψέματα....

Σχεδόν πάντα όταν διαβάζω βιβλία λογοτεχνίας που μου τραβάνε το ενδιαφέρον, αναρωτιέμαι ποιό μπορεί να ήταν το ερέθισμα του συγγραφέα...η έμπνευση ή όπως αλλιώς θέλει να το πει ο καθένας μας, για το ξεκίνημα αυτού του βιβλίου. Τι μπορεί να τον επηρρέασε για να αλλάξει ύφος γραφής 2 κεφάλαια παρακάτω....και γενικότερα προσπαθώ να "νιώσω" όσο μπορώ τους χαρακτήρες και τον δημιουργό τους.

Περίεργο "παιχνίδι" του μυαλού μου, που άλλοτε με χαλαρώνει και με ταξιδεύει....άλλωτε πάλι με προβληματίζει πολύ. Η ουσία είναι όμως ότι σχεδόν πάντα μπορώ μόνο να υποθέσω. Δεν με στεναχωρεί αυτό ιδιαίτερα γιατί είναι μέρος της ζωής πιστεύω. Ακόμα και όταν μιλάω με ένα φίλο που τον ξέρω καλά, μπορεί να "είμαι σίγουρος" ότι τον νιώθω και να έχω πέσει έξω για 1002 λόγους........όπως και το αντίθετο φυσικά......μου έχει τύχει να ανοίξω μια πολύ όμορφη και ειλικρινή συζήτηση με έναν άνθρωπο που τον ξέρω 2 μέρες και ενώ θεωρώ ότι κάπου είναι ανούσιο να "πιάσω" μερικά θέματα μαζί του......να τον έχω ¨νιώσει" και να με έχει "νιώσει" με ένα εκπληκτικό τρόπο.

Ίσως όμως αυτή είναι και η όλη μαγεία......να μην είσαι σίγουρος για κάποια πράγματα.....να ελπίζεις ότι μπορεί να γίνουν.....να προσπαθείς για να γίνουν και να νιώθεις σα "σφουγγάρι συναισθημάτων" κατά τη διάρκεια όλων των εμπειριών σου......

Χθες λοιπόν, ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο που έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η συγγραφέας του αποκαλύπτει τα ερεθίσματα των ιστοριών του βιβλίου της. Το μισό βιβλίο έχει αυτοτελείς ιστορίες και το άλλο μισό είναι γεμάτο με τις αληθινές αντίστοιχες ιστορίες, που ήταν το ερέθισμα.

Αναρωτήθηκα στην αρχή ποια ιστορία να διαβάσω πρώτη. Την αληθινή?......και μετά να δω πως την έπλασε η συγγραφέας ή το αντίστροφο?.....σύντομα επέλεξα το αντίστροφο. Βέβαια το μυαλό μου, μου έπαιζε ένα ανελέητο παιχνίδι πλέον γιατί ξέρωντας ότι σε 2 ώρες θα είχα μάθει και την "αλήθεια" αλλά και το "ψέμα", προσπαθούσα να μαντέψω όχι απλά το ερέθισμα για κάθε σελίδα......αλλά το ερέθισμα για κάθε πρόταση και λέξη......στοιχιμάτιζα με τον εαυτό μου κατά κάποιο τρόπο.......

Τελειώνοντας το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο είχα ταξιδέψει ήδη στο Άμστερνταμ και είχα ζήσει εν μέρη τα "σημεία και τέρατα" του μυθιστορήματος.......ένιωθα σαν να είχα φάει από εκείνο το κομμάτι "κέικ" που με έστειλε στο νοσοκομείο σαν άβγαλτο.......σαν να είχα παντρευτεί με κουμπάρα μια πόρνη από τις πασίγνωστες βιτρίνες.......και σα να είχα ξυπνήσει σε εκείνο το δωμάτιο της ακολασίας μη ξέρωντας ποιος είναι ποιος, δίπλα μου......

Γυρνάω από την άλλη μεριά του βιβλίου με πολύ αγωνία για να διαβάσω την αντίστοιχη αληθινή ιστορία, η οποία ήταν το ερέθισμα της Λένας Διβάνη για ότι με ταξίδεψε πριν........έπαθα πλάκα........διαβάζω τη πρώτη πρόταση και έλεγε: H "Μελίνα" υπάρχει!......

.....άρα ο πυρήνας της όλης ιστορίας ήταν αληθινός......δεν το φαντάστηκε σε κάποια στιγμή έμπνευσης στη Μονεμβασιά ή σε κάποιο άλλο παραμυθένιο μέρος, δεν τον φαντάστηκε κάνοντας το πρωινό τσιγάρο.....γνώριζε τον "δράστη του όλου εγλήματος".....!!!!!!!

Σκέφτηκα ότι τελικά επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, ότι κάποια παράδοξα η ακόμα και απίστευτα, για τον δικό μας μικρόκοσμο, πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν και σε μας αν το επιδιώξουμε, αν πραγματικά το επιδιώκαμε και αν πραγματικά θέλαμε να ρισκάρουμε ίσως..........Ο διπλανός μας........αυτός ο άγνωστος που πίνει το καφέ του στο διπλανό τραπεζάκι, αυτός με τη περίεργη φάτσα που είναι δίπλα μου στη συναυλία ή με σκουντάει στο δρόμο, αυτός που κάθησα τυχαία δίπλα του στο αεροπλάνο....η ταμίας του super market.......ίσως όλοι αυτοί να έχουν "όλα αυτά τα απίθανα" για μένα και για σένα.....σαν καθημερινότητα.....μοναδικό τρόπο ζωής και λειτουργείας τους σαν άνθρωποι!!!!!

Τελικά αναρωτιέμαι..........τι είναι "άπιαστο σαν ψέμα"??.......τι είναι αλήθεια.....ή μάλλον διορθώνω....... "αλήθεια μου"....."αλήθεια σου"....."αλήθεια της"....."αλήθεια τους".....

.......κάποτε φιλοσοφόντας τη ζωή μου και πέρνωντας αποφάσεις που με έκαναν να αλλάξω τη "προδιεγραμμένη" μοίρα μου στα 25 μου.....είχα σκεφτεί ότι......"μεγάλε μόνο αν ξεπεράσεις τον εαυτό σου θα τον βρεις".......διαβάζοντας αυτό το βιβλίο χθες και την αληθινή ιστορία του....κατά κάποιο τρόπο ένιωσα ότι υπάρχουμε πολλοί εκεί έξω......ίσως το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε ψάχνωντας αυτό που θέλουμε τελικά και όχι να συμβιβαζόμαστε με "ότι διαθέσιμο" μας δίνει ο μικρόκοσμος που έτυχε να ζούμε τη κάθε χρονική περίοδο της ζωής μας........!

"Καλά μας ταξίδια...........!!! "