...σκέψεις....

...είναι περίεργο συναίσθημα!

Παίζει με το μυαλό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Μου αναποδογυρίζει τη σκέψη...κάποιες φορές χωρίς λόγο....ή έχει πάντα λόγο?

Προσπαθώντας να δώσω ερμηνεία, έχω συνδέσει τα οικογενειακά μου προβλήματα στο παρελθόν με αυτήν, κάποια ερωτικά μου προβλήματα.......για να καταλήξω τελικά ότι....

απλά είναι μέρος του εαυτού μου.

Δεν την έχω ευχαριστηθεί όσο θα ήθελα γιατί έκανα και λάθη τα οποία μου κόστισαν.....

....αλλά πάντα ένιωθα ένα δέος στην σκέψη της!

Πριν αρκετά χρόνια, όταν ήμουν στο στάδιο της προετοιμασίας για την μεγαλύτερη φυγή μου ,έως τότε, μία φίλη μου είπε: "να ξέρεις ότι περνάς το πιο ωραίο στάδιο τώρα"!!!

Πόσο δίκιο είχε!!!!

Μετά χαθήκαμε....εκείνη πήγε στο Πεκίνο για δουλειά και μετά έμαθα ότι ήταν στο Κατάρ.

Δεν ξαναβρεθήκαμε να την ρωτήσω αν είχε δίκιο μόνο για μένα ή το ίδιο συνέβει και σ'αυτήν.

Μπροστά στην πιθανότητα να ξαναφύγω τώρα....σκέφτομαι διάφορα πάλι.

Έχω νέες ανησυχίες....και παλιές.... όπως....."μήπως προσπαθείς να φύγεις από τον εαυτό σου μεγάλε"? Ίσως όμως και να το βλέπω απλά λάθος......

Μίλησα το πρωί με ένα φίλο που πρόσφατα μετακόμησε από την Σκωτία στην Αυστραλία.

Αδελφή ψυχή ο Stuart! Ο μόνος άγγλος φίλος που έκανα εκεί!

Ανοιχτόμυαλος και εκφραστικός σαν έλληνας. Μου είπε κάτι απλό.......ότι τη δουλειά που έχω τώρα στην Ελλάδα θα μπορώ να την βρω και μετά από 5 χρόνια σε πολύ καλύτερη "έκδοση".....ενώ μετά από 5 χρόνια θα είναι αρκετά δύσκολο να φύγω για καινούργια ταξίδια και εμπειρίες. Μάλιστα μου μίλησε και για την Μελβούρνη.....πόσους έλληνες έχει....ότι η ζωή αρχίζει το βράδυ.....ότι το πρώτο τους βράδυ εκεί με την γυναίκα του το πέρασαν τρώγοντας σουβλάκια στο πάρκο και άλλα απλά και όμορφα πράγματα με τα οποία εμείς μεγαλώσαμε........Του το ξέκοψα βέβαια......ε όχι και Αυστραλία!!! :- )))

Μπορεί άδικα να τα σκέφτομαι όλα αυτά και απλά να μην με πάρουν για δεύτερο interview!

Αλλά τώρα μπήκε ένα μικρόβιο μέσα μου και ξέρω ότι μπορώ να το κάνω αν το θελήσω!

Ότι και να επιλέξω έχει τα καλά του και τα άσχημά του.

Στο μόνο που έπεσα από τα σύννεφα γυρνώντας στην Ελλαδίτσα είναι στο ότι μειώθηκαν οι παρέες. Μέχρι την ηλικία των 27 και 28 όλα είναι μια χαρά....βρίσκεσαι στα μπαρ, στις καφετέριες κλπ. Μόλις ο καθείς ανοίξει σπίτι και οικογένεια κόβοντε τα πολλά-πολλά.....όχι ότι δεν αγαπάς τους φίλους πλέον ή δε σ'αγαπούν κι εκείνοι......αλλά δεν μπορούμε να βρισκόμαστε όλοι μαζί γιατί απλά αλλάζουμε......δεν γίνεται π.χ. η γυναίκα του ενός φίλου να γίνει φίλη οπωσδήποτε με την δικιά μου......οπότε κόβεται κάπως η σχέση......

Αυτό βέβαια στην προκειμένη φάση, κάνει την απόφασή μου για να φύγω πιο εύκολη....βλέπω φίλους αραιά και που......οπότε ίσως τους βλέπω πιο συχνά όταν είμαι στο εξωτερικό.....

...επίσης κάτι που έπαιξε ρόλο στην ψυχολογία που είχα όταν ήμουν έξω την πρώτη φορά είναι ότι συντηρούσα μια ηλίθια σχέση η οποία με κράταγε πίσω στα περισσότερα πράγματα που μπορούσα να χαρώ.....

....σκέψεις φυγής που σε συνδυασμό με μια κωλοκατάσταση που περνάω στα επαγγελματικά τις τελευταίες μέρες....με κάνουν να τα βροντήξω όλα κάτω και να φύγω........

....ανησυχίες.....θετική διάθεση για το όλο θέμα και βέβαια και αρνητική......

...ο καιρός θα δείξει μάλλον!

Ένα είναι όμως το σίγουρο..........νιώθω ζωντανός!!!