...bloggoσυναντήσεις....

Κατά καιρούς έχει τεθεί το θέμα bloggoσυναντήσεων.

Επειδή έχω την εντύπωση ότι και τώρα περνάμε μία τέτοια φάση θέλω να πω την γνώμη μου από την προσωπική μου εμπειρία.

Κατ'αρχήν το μυαλό του ανθρώπου είναι εκ φύσεως περίεργο.....και η όλη ιστορία με τα blogs και τις σχέσεις που δημιουργούντε μέσα από αυτά, δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να μας προβληματίζει. Το τι είναι ο καθένας μας δεν έχει και πολύ σχέση με το πως φερόμαστε μέσα από τα blogs. "Εδώ μέσα" ανοιγόμαστε πιο ελεύθερα ενώ αν συναντηθείς με κάποιον/α..... θέλεις ένα "χ" χρόνο να συνηθίσεις τη φάτσα του και να συνδέσεις πολλά από αυτά που έλεγες και σου έλεγε ο συγκεκριμένος άνθρωπος με το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου!

Από προσωπική πείρα θα πω ότι οι συναντήσεις με bloggers που έχω κάνει με έχουν αφήσει θετικό ή ουδέτερο κατά μεγάλο βαθμό.........και αυτό γιατί δεν έπεσα στην παγίδα να έχω σχηματίσει συγκεκριμένη εικόνα για κάθε έναν, λόγω του ότι μιλούσα μαζί τους μέσω comments ή emails.....άλλο τι γράφεις σε ένα email...και άλλο τι μου λέει το πρόσωπό σου και ο αέρας σου από κοντά!!!!!!

Είναι όπως στην καθημερινή ζωή.....θα γνωρίσεις 10.....και από αυτούς 1 ίσως γίνει κολητός.......με 2-3 ίσως έχεις μια επαφή που και που και οι υπόλοιποι απλά χάνονται στα γρανάζια της ζωής τους ο καθένας.

Όταν βρέθηκα σε ένα τραπέζι τον Σεπτέμβρη του 2006 με άλλους 30 περίπου bloggers.....ένιωσα τα εξής:

1ον Πήγα με πολύ χαρά γιατί θα γνώριζα καινούργιο κόσμο.

2ον Κατά τύχη πήγα πρώτος στην ταβέρνα και είχα αναλάβει τον περίεργο ρόλο να σπάσω τον πάγο με τους πρώτους που έφτασαν εκεί......λόγω χαρακτήρα το διασκέδασα γιατί άλλοι έμπαιναν φοβισμένοι.....άλλοι είχαν σκάσει από τα γέλια πολύ πριν μπουν στην ταβέρνα και τους έβλεπα από το τζάμι και άλλοι χαιρόντουσαν που θα γνώριζαν καινούργιο κόσμο μιας και είχαν συνηθίσει στην όλη διαδικασία λόγω "πολλαπλών επαναλήψεων"!

3ον Χάρηκα που γνώρισα ανθρώπους από όλες τις ηλικίες....από 20 μέχρι 60 ετών περίπου!

4ον Χάρηκα που είδα μαμάδες να έρχονται με τα πιτσιρίκια τους.

5ον Το πιο περίεργο είναι ότι δεν είχα όρεξη να συζητήσω τα ίδια πράγματα που λέγαμε στα blogs, ήθελα να μιλήσω και να ακούω για οτιδήποτε άλλο.

Γενικότερα το κλίμα ήταν εξαιρετικό κατά τη γνώμη μου, παρ'όλο που υπήρχαν κάποιοι οι οποίοι δεν μου άρεσαν σαν άνθρωποι......αλλά χαίρομαι που τους γνώρισα....!!

Με κάποιους/ες κρατήσαμε επαφή και κρατάμε ακόμα αν και δεν πολυμπαίνω στα blog τους.

Με έχουν καλέσει σπίτι τους και τους έχω καλέσει. Κουβεντιάζουμε μέσω mail πολλές φορές λόγω έλλειψης χρόνου να βρεθούμε και είναι εξαιρετικοί άνθρωποι.

Όπως και νά'χει νομίζω ότι αν κάποιος προβληματίζεται αρκετά στο θέμα καλύτερα να μην πάει σε μια τέτοια συνάντηση γιατί προφανώς δεν θα είναι χαλαρός.

Επίσης το ότι εγώ θα πήγαινα σε μια τέτοια συνάντηση δεν σημαίνει ότι έχω το δικαίωμα να απαιτώ και να πιέζω τους υπόλοιπους να ενεργήσουν σύμφωνα με την γνώμη μου!

....άϊ σιχτίρ!!!!!!!!!

....χάλια...σκατά κι απόσκατα....ταπειροκρανίαση....

....χθες έδωσα 430€ για το αμάξι και πάλι έχει πρόβλημα...

...δεν κοιμήθηκα καλά....πονάνε τα μάτια μου....

....αλλαγές στην δουλειά...κι ότι του καυλώσει του καθενός....

....το πρωί πήγα να τρακάρω 3 φορές....

....δεν είναι γυναίκες οδηγοί....είναι ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ......γενικότερα....άϊ σιχτίρ σήμερα....

Τίτλος ποιήματος: "...άϊ στο διάολο...."

...μαύρη η ζωή είναι σήμερις...
...μαύρη οσάν την πίσσα...
...και έχει πέσει πάνω μου...
...και με τραβάει με λύσσα...

...από τα έγκατα της γης...
...τα τέρατα φωνάζει...
...νά'ρθουν στην επιφάνεια...
...να μ'έβρουν τα προστάζει...

...και ευθύς αφού εξύπνησα...
...αυτά με παραλάβαν...
...εμέναν εδιαλέξανε...
...απ'όλη την Ελλάδαν...

...κι έτσι με τέρατα θεριά...
...απ΄τό πρωί παλεύω...
...να φύγω θέλω κι από δω...
...πολλά τους τα μαζεύω....

...μαύρη μαυρίλα σήμερα...
...μαύρη κια αρχνιασμένη...
...μαύρη οσάν τον Καρεμπέ...
...και μαυρομουχλιασμένη...

...χμμμμμμμμ.....!!!!

......είπα και εγώ να πάρω το "έτερον ήμισυ" να πάω μια εκδρομούλα....
Μου λέει ένας φίλος...."που πας ρε συ με αυτό το αμάξι"...θα σε χωρίσει η μικρή....
"Ρε συ"...του λέω εγώ..."είναι περιπέτεια το αμάξι μου-όχι σαν αυτά τα καινούργια τα ξενέρωτα που δουλεύουν ή όχι δεν τ'ακούς".....άσε που το μωρό μου του λέω δεν με θέλει για τ'αμάξι μου....με θέλει γιατί μ'αγαπάει"!!!......
"Δεν υπάρχει τέτοιο είδος γυναίκας βρε ζώον"....μου λέει ο κολητός μου και φεύγει κουνώντας απογοητευμένος το κεφάλι του και μου δίνει ένα φιλικό χτύπημα λύπησης με την παλάμη του στον ώμο......μου λέει και φεύγωντας....."σαν νά'χεις πάρεις και κανά κιλό τελευταία....το νού σου".......δεν πρόλαβα να απαντήσω και να του πω ότι "ο χαρακτήρας έχει σημασία"!!!!

...έρχεται λοιπόν το αμόρε......αρχίζουμε τα χαδάκια κλπ.....βγάζω τη μπλούζα μου....
......και ακούω το εξής ανεβαστικό σχόλιον εμψύχωσής μου....."τρως καλά ε??"
....απαντώ ότι...."μα μωρό μου.....έφαγα τη γη να σ'αναζητάω"....αλλά μάλλον δεν έπεισα....


......γυρνώντας από την εκδρομή....σταματάμε σε κάτι χωράφια με πορτοκαλιές να κόψουμε κανένα φρέσκο πορτοκαλάκι.....γεμίζουμε μισή τσάντα και συνεχίζουμε το ταξίδι.....καθώς οδηγούσα της λέω "πω-πω τι ωραία που μυρίζουν τα πορτοκάλι"....και εκεί που νόμιζα ότι και το αμαξάκι μου και το στομαχάκι μου είχαν ξεχαστεί.....ακούω την εξής απάντηση....
..."θες να σε καθαρίσω?""


και ήρθε στο μυαλό μου η παραπάνω φωτογραφία......
......τώρα τι να εννοούσε ρε παιδιά????...λέτε να ήταν απλά η βορειοελλαδίτικη διάλεκτος....???
...κατά τα άλλα περάσαμε υπέροχα.....(στην κοσμάάάάρα μου εγώ!!!)
;-))))))))))))))