...αχ πως μπερδεύομαι...

Καλημερούούούούδιααααααααα,

....ξύπνησα σήμερα, άνοιξα τις κουρτίνες, είδα την Εύβοια και έσκασα ένα χαμόγελο πολύύύύ μεγάλο! Πεντακάθαρος ουρανός και σκέφτομαι......31-1......
Έφτιαξα καφεδάκι, έβαλα ράδιο και έστειλα ένα ποιηματάκι που μου βγήκε, στο μωρό μου , έτσι για την καλημέρα....
Μπαίνω στον Ιάπωνα και φεύγω.....σκεφτόμουν στη διαδρομή ότι τώρα τελευταία έχω μπει στην τσίτα πάλι....με το να σκέφτομαι περί Ελλάδας...εξωτερικού κλπ.

Αυτή η χώρα τελικά με μπερδεύει.......αυτό έχω καταλάβει.....είναι το σπίτι μου....αλλά με μπερδεύει. Έτσι λοιπόν κατέληξα στα εξής:
α) να την χαρώ όσο μείνω εδώ ακόμα.
β) να μην πολυσκάω με την κατάσταση στην δουλειά, μιας και είναι η Ελληνική εργασιακή νοοτροπία που δεν κολάω και ουχί η εταιρία.
γ) ότι θα φύγω.....το νιώθω! Απλά να ηρεμήσω και να κάνω την σωστή επιλογή την κατάλληλη στιγμή.......μέχρι τότε θα κάνω ότι έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου....θα στέλνω CV για δουλειές που οι περισσότεροι θα μου έλεγαν "μήπως έχεις καβαλήσει το καλάμι μεγάλε"?
δ) να μην λυπάμαι πλέον για την μιζέρια του Έλληνα....είναι μέρος της νοοτροπίας του....και αυτό του αξίζει.....ας δω μόνο τα καλά!
ε) να διαβάζω κάθε πρωί τον τίτλο του blog της Fibi......είναι το καλύτερο αγχολυτικό...(κάτι δεν μου αρέσει στην ορθογραφία της λέξης εμένα τώρα)....

Είδα πολύ σοβαρά την Ελλαδίτσα μας τώρα τελευταία και χαλάστηκα μωρέ......θα επανορθώσω....το υπόσχομαι.....!

...αφιερωμένο...

...της αγάπης την ουσία...
...την μετρώ στην απουσία...
...κι όλο γίνομαι κομμάτια...
...πράσινα γλυκά μου μάτια...

ΥΓ. η φώτο είναι άσχετη....γέλασα πολύ το πρωί που μου την έστειλαν...