....η συναυλία...!!!

...όχι δεν πρόκειται να γράψω τους στοίχους του γνωστού τραγουδιού που λέει η Χαρούλα αλλά να περιγράψω μια εμπειρία που είχα πριν ενάμιση χρόνο περίπου.
Είναι το μόνο post που έχει σχέση με το προηγούμενο blog μου, το οποίο έκανα delete, και αυτό γιατί είναι πολύ ξεχωριστή εμπειρία για μένα που την μοιράστηκα με τον Στέλιο(γαμπρός το Σάββατο).

...δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ανακοινώθηκε σαν concept και μπορείτε να βρείτε πολλές λεπτομέρειες εδώ αν ενδιαφέρουν, αλλά θυμάμαι πολύ καλά τον πανικό και το σοκ που έπαθα όταν το άκουσα στο ράδιο πρώτη φορά.
Άνοιξη του 2005....ακόμα στο Λονδίνο εγώ...σε μια κατάσταση ψιλοαπελπισίας τότε γιατί έψαχνα για δουλειά στην Ελλάδα και δεν καθόταν τίποτα καλό! Ανακοινώνεται λοιπόν το LIVE 8 concert......μία συνέχεια κατά κάποιο τρόπο του Live Aid που είχε γίνει το 1985 αν θυμάμαι καλά! Μετά την ανακοίνωση των συγκροτημάτων που θα πάρουν μέρος στην συναυλία η λέξη που άκουγες σε κάθε μέρος συνεύρεσης ανθρώπων στο Λονδίνο ήταν "tickets"!!!!Οι οργανωτές αποφάσισαν τα 200.000 εισιτήρια για τη συναυλία στο Hyde Park να διατεθούν με κλήρωση αριθμών κινητών τηλεφώνων.....έτσι και εγώ έστελνα μηνύματα που κόστιζαν 1 pound, με την ελπίδα να είμαι ένας από τους τυχερούς.ΤΖΙΦΟΣ.....τίποτα!!!!
Όπως πάντα δεν είχα τύχη σε αυτά τα πράγματα....σκέφτηκα την περίπτωση να αγοράσω εισιτήριο από το ebay αλλά πουλιόντουσαν στην τιμή των 1000 pounds από κάποιους που είχαν κερδίσει και δεν είχα τόσα λεφτά τότε. Έτσι απογοητευμένος που θα ήμουν στην πόλη που θα γινόταν ίσως η συναυλία του αιώνα, από πλευράς συγκροτημάτων, αλλά δεν θα μπορούσα να πλησιάσω προσπαθούσα να καταπιώ το "χάπι"!!!
Ξαφνικά βγάζουν μια ανακοίνωση ότι άλλα 50.000 εισιτήρια θα διατεθούν για έναν χώρο δίπλα στον χώρο της συναυλίας όπου θα έχουν στηθεί γιγαντοοθόνες!!!Κανένα πρόβλημα μιας και ούτως ή άλλως σε οθόνες θα βλέπαμε την συναυλία και να είχα κερδίσει τα πρώτα εισιτήρια......ετοίμαζα κινητό να στείλω μήνυμα......ΟΜΩΣ....αυτή τη φορά ήταν με σειρά προταιρεότητας και καθένας μπορούσε να πάρει 2 εισιτήρια!!!!Εν τω μεταξύ έχω βρει και δουλειά στην Ελλάδα και κανονίζω επιστροφή οδικώς......με συνεπιβάτη τον Στέλιο.

Μόλις μαθαίνω που θα μοιράσουν εισιτήρια και έχοντας τηλέφωνα αγωνίας από τον Στέλιο, ο οποίος με απειλούσε με σεξουαλική κακοποίηση σε περίπτωση μη εύρεσης εισιτηρίων, κανόνισα πως θα πάρω εισιτήρια! Θα μοιραζόντουσαν 3pm σε ένα θέατρο στο Oxford Circus!
Τσαντούλα.......τρόφιμα......νερό....και ένας μουσαμάς για να κάθομαι κάτω και ήμουν εκεί από τις 6 το πρωί!!Όταν πήγα, βρήκα 100 περίπου ανθρώπους στην ουρά!!!
Με σκηνές την είχαν στήσει από το προηγούμενο βράδυ!

Να μην τα πολυλογώ...παίρνω τα εισιτήρια και ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου στο Λονδίνο!!!

Παρασκευή 1 Ιουλίου, ανεβαίνω στο Luton Airport να πάρω τον Στέλιο.
Είχα ξενοικιάσει ήδη....είχα φορτώσει το αυτοκίνητο και Παρασκευή και Σάββατο βράδυ θα μέναμε σε ένα φιλικό ζευγάρι,Carlo+Angela, και Κυριακή πρωί θα ξεκινούσαμε για Ελλάδα.

Σάββατο 2 Ιουλίου, κατά τις 1pm ξεκινάμε ......λεωφορείο μέχρι τον κοντινότερο underground station και μετά μέχρι το Hyde Park. Έτρεμε λίγο το φιλοκάρδι μου να πω την αλήθεια γιατί οι φήμες τότε περί τρομοκρατικού χτυπήματος στο Λονδίνο οργίαζαν και οι ηλίθιοι Άγγλοι ήταν αρκετά υπερόπτες με το θέμα και έλεγαν παντού ότι έχουν την καλύτερη αστυνομία του κόσμου....κλπ....κλπ!!!.....το live 8 ήταν ένας πολύ πιθανός στόχος λόγω κοσμοσυρροής.....αλλά πιστεύω μας έσωσε το κίνητρο για αυτήν τη συναυλία.

Ο Στέλιος πιο χαλαρός από μένα....τον άφησα έτσι και δεν του μετέδωσα την ανησυχία μου.
Φτάσαμε Hyde Park......βγήκαμε απ'τον underground.....και τελείωσαν οι πολλές άσχημες σκέψεις!!!!!Τουλάχιστον δεν έτυχε τίποτα μέσα στα tunels σκεφτόμουν....!!!

....η συναυλία αρχίζει και ο κόσμος?πάρτε μια ιδέα στη φωτο παρακάτω.....













...παρ'όλο που για πολλά χρόνια οι U2 ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα, δεν περίμενα αγωνιωδώς να τους ακούσω......πριν κανά μήνα ο ηλίθιος ο Bono είχε δηλώσει το εξής:"Tony Blair and Gordon Brown are...John Lennon and Paul Mcartney of global development"....!!!
Η απογοήτευση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη μετά από την δήλωσή του......τελικά μάλλον τον είχαν πειράξει σοβαρά στο μυαλό τα ναρκωτικά που έπινε και η φήμη του!!
Δεν πήγα ούτε στη συναυλία που έκαναν οι U2 στο Twickenham Stadium που ήταν 20 λεπτά από το σπίτι μου.....!!!
Όπως και νά'χει το γεγονός της συναυλίας ήταν οι Pink Floyd!!!!


Ξεκίνησε λοιπόν η όλη ιστορία και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας τα συγκροτήματα που βλέπαμε και ακούγαμε......!!!!

Αυτοί όμως που ξεχώρισαν στη συναυλία ήταν οι εξής κατά κοινή ομολογία....
Η Κυρία Annie Lennox!!!!!
Απίστευτη......εκπληκτική φωνή....Sweet Dreams....μας μάγεψε...!!!!!


Coldplay με Richard Ashcroft......."cause it's a Bittersweet Symphony this life"...
κάπου στον 3 ουρανό ανεβήκαμε.....
















Οι γερόλυκοι.....The Who!!!!
"Εδώ παραδόθηκαν μαθήματα ροκ στους νέους"

REM. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο Ι!!!!!
Βγήκε ο Michael Stipe στη σκηνή και χωρίς πολλές φανφάρες για το τι νιώθαμε όλοι εκείνη την ημέρα είπε απλά..."We are REM and that's what we do"!....και μας ταξίδεψε πολύ μακρυά....















......κατά τις 10(από τις 2 το μεσημέρι που ξεκίνησε η συναυλία)....τα φώτα είχαν χαμηλώσει και τα μεγάφωνα έκαναν συνέχεια ανακοινώσεις ότι η συναυλία θα παραταθεί αλλά δεν θα λειτουργήσει πέρα από τις 12 ο underground.....
....αρκετό σκοτάδι....μέχρι που ανησυχήσαμε....ευκαιρία βέβαια για να στρίψουμε κανά τσιγάρο με αυτό το διάλειμμα και ξαφνικά......μέσα στο σκοτάδι ακούμε τις πρώτες χαρακτηριστικές νότες της κιθάρας του David Gilmour !!!.....το τι έγινε δεν μπορώ να το περιγράψω.....γράφω αυτή τη στιγμή και ανατριχιάζω......είχαμε μείνει με ανοιχτό το στόμα και δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε.....δεν έχω ξανανιώσει τέτοια μαγεία από live μουσική!!!! Είχαμε μπροστά μας τους Pink Floyd, ενωμένους με τον Roger Waters μετά από 24 χρόνια μόνο για αυτήν την συναυλία!
Αφού τελείωσε το πρώτο τραγούδι και πριν μπει στο "Wish you were here" o Roger Waters σχεδόν κλαίγοντας είπε: It's actually quite emotional standing up here with these three guys after all these years. Standing to be counted with the rest of you. Anyway, we're doing this for everyone who's not here, but particularly, of course, for Syd.














Αφού τελείωσαν οι Pink Floyd αποφασίσαμε να φύγουμε για να μην χάσουμε τον underground και γιατί απλά έτσι θέλαμε να τελέιώσει για εμάς αυτή η συναυλία.

......Κυριακή πρωί 3 Ιουλίου ξεκινάμε....

....London-Dover....περνάμε απέναντι στο Calais στη Γαλλία....μετά Βέλγιο-Ελβετία.....μείναμε το βράδυ στη Λουκέρνη...και κλειστήκαμε σε ένα γκαράζ που πήγα να βάλω το αυτοκίνητο γιατί οι πόρτες του γκαράζ έκλεινα αυτόματα μετά τις 3am.....και αν δεν ήταν ο υπομονετικός Στέλιος, εγώ θα την είχα πέσει στο γκαράζ.

Την επόμενη μέρα 4 Ιουλίου ξεκινάμε πάλι και στόχος ήταν να φτάσουμε μέχρι τις 5 το απόγευμα Ancona για να πάρουμε το πλοίο για Πάτρα! Φτάνουμε τελικά μπαίνουμε στο καράβι και ηρεμούμε κατά κάποιο τρόπο.....την άλλη μέρα φτάνουμε Αθήνα αισίως.....και πέφτουμε για ύπνο....ξυπνάω Τετάρτη 7 Ιουλίου, ανοίγω το ράδιο και ακούω για την τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο.....κοκκάλωσα!!!!!

Έκανα 2 μέρες να βρω φίλους και γνωστούς στο τηλέφωνο και να τους ακούσω ότι είναι καλά!......2 μέρες να μην ξέρω αν ο Carlo, η Angela, ο Ian, ο Stuart, η Helen, ο Mark, η Helena....όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μου στάθηκαν με την φιλία τους αυτά τα χρόνια....να μην ξέρω αν είναι ζωντανοί........Να μην τύχει ποτέ σε κανέναν αυτό!